محققان دانشگاه هاروارد روبات‌های کوچک جدیدی را ساخته‌اند که قادر است درست مثل حشره پرواز کند، شناور بماند، روی سطوح مختلف فرود آید و مجددا از آنجا به پرواز درآید.

این روبات‌ها در واقع پهبادهایی هستند که عملکردشان شبیه به نحوه‌ حرکت و ایستادن حشرات است؛ یک پرواز کنترل شده و چند ثانیه‌ای قبل از توقف.

وزن این پهبادهای کوچک کمتر از یک دهم گرم است، طول آن تقریبا ۲ سانتیمتر و قطرش به اندازه یک سکه ده پنسی (حدود یک تومانی) است.

آنها می‌توانند درست مثل حشرات روی سطوح مختلف از جمله شیشه، چوب، گچ و غیره بچسبند، در جا شناور بمانند و دوباره در امتداد یک مسیر از پیش تعیین شده پرواز کند.

پروژه روبو‌بی (RoboBee) حاصل بیش از یک دهه تحقیقات در آزمایشگاه مایکروبیوتیک دانشگاه هاروارد است و نتیجه آن در نشریه ساینس منتشر شده است.

دکتر میرکو کوواچ، سرپرست آزمایشگاه روبات‌های پرنده در امپریال کالج، لندن به بی‌بی‌سی گفت که در حال حاضر نمونه‌های مشابه و اولیه حشرات رباتیک برای عملیات جست و جو، نجات و تحقیقات محیط زیستی در مرحله آزمایش قرار دارد.

دکتر کوواچ گفت که این نوع پهبادها مجهز به حسگر هستند و می‌توانند برای اهداف زیادی به کار گرفته شوند.

مثلا در صورت بروز بلایای طبیعی، امکان فرستادن آنها به مناطق فاجعه زده برای جمع‌آوری اطلاعات و یافتن بازماندگان وجود دارد.

چالش‌ها

موریتز گرال، دانشجوی دکترا در موسسه تکنولوژی ماساچوست و پژوهشگر اصلی پروژه روبو-بی در هاروارد گفت: "میکرو روبات‌های پرنده به سرعت انرژی خود را از دست می‌دهند و فرود آمدن آنها و یا شناور ماندن آنها به طور ساکن می‌تواند راه حلی برای ذخیره انرژی باشد."

"اما ابزاری که به وسیله آن بتوان شناور ماند و فرود آمد، مانند بال یا پنجه، برای روبات‎های کوچکی از این نوع بسیار سنگین هستند."

همچنین به گفته آقای گرال "به آسانی جدا شدن از سطوح مختلف و به پرواز درآمدن مجدد، از چالش‎های دیگر است."

آقای گرال گفت: "هم اکنون روبوبی حتما باید با سیم به منبع انرژی متصل باشد تا بتواند پرواز کند. قدم بعدی تولید روباتی است که بتواند به تنهایی پرواز کند و بتواند منبع انرژی را با خود حمل کند."

bbc news

مطالعات دانشمندان دانشگاه آریزونا نشان می‌دهد مورچه‌ها هنگام مواجهه با حجم وسیعی از اطلاعات و اتخاذ تصمیمات فراوان، به شعور جمعی متوسل می‌شوند.

 به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بر خلاف داشتن مغزهای کوچک‌تر از سر سوزن، گونه‌ مورچه‌ها از سیستم پیشرفته ارسال پیشاهنگ برای جست‌وجوی سکونت‌گاه‌های جدید بهره می‌برند. پیشاهنگ‌ها از بازرسی مکان مزبور به کلونی گزارش می‌دهند و سپس تمامی گروه برای اتخاذ تصمیم رای می‌دهد.به گفته استفان سی پرات و ناکائو ساساکی از دانشگاه آریزونا، مورچه‌ها نیز همانند زنبور عسل دارای مغزهای کوچکی هستند اما عصب‌های این عضو در مجموع، قدرت پردازش بالا را برای حشره فراهم می‌کنند.مورچه‌های حاضر در پژوهش جدید از گونه Temnothorax rugatulus بودند و طول آن‌ها به اندازه یک دهم اینچ بود. این حشرات در بین صخره‌های واقع در جنگل‌های غرب آمریکا و بخش‌هایی از اروپا زیست می‌کنند.آن‌ها در مناطقی زندگی می‌کنند که در آن پتانسیل تعداد لانه‌ها بسیار بالاست. هر مورچه قادر به اتخاذ تصمیم‌ به تنهایی نیست؛ زیرا هر یک از آن‌ها به تنهایی مسؤول یک لانه به شمار نمی‌آید، بنابراین وظایف بین اعضای کلونی تقسیم می‌شود.بر اساس پژوهش‌های آزمایشگاهی تیم علمی، این مورچه‌ها در ابتدا یک پیشاهنگ‌ را برای بررسی مکان‌های مورد نظر جهت ساخت لانه می‌فرستند. این پیشاهنگ‌ اندازه ورودی لانه و میزان بزرگی روزنه‌ها را بررسی می‌کند.در صورتی که این مکان مورد تایید وی باشد به کلونی بازمی‌گردد و پیغام "به دنبال من بیایید" را به آن‌ها ابلاغ می‌کند. سپس پیشاهنگی دیگر به مفهومی موسوم به «دویدن متناوب» ملحق می‌شود و به همراه مورچه اول به مشاهده مکان مزبور می‌رود.در صورتی که این مکان مقبول مورچه دوم نیز واقع شود، این حشره به کلونی بازگشته و فرایند پیشاهنگ قبلی را تکرار می‌کند و مورچه‌ دیگری را با خود همراه می‌کند. در نهایت در صورتی که تعداد کافی مورچه مکان تعیین شده را بپذیرند، گروه به توافق رسیده و سکونت‌گاه جدید را انتخاب می‌کنند.پیشاهنگ‌ها در این فرایند ملکه را نیز با خود به دیدار از این مکان مطلوب می‌برند.به ادعای دانشمندان دانشگاه شفیلد، زنبورها نیز دارای سیستم مشابهی هستند.

 نتایج این مطالعات جدید در Current Biology انتشار یافته است.